به گزارش روشنفکر
برای نزدیک به یک قرن، نظریه جالبی وجود داشت: غذای کمتری بخورید و طول عمر بیشتری داشته باشید. دانشمندان برای فهمیدن این که چرا این نوع رژیم‌های غذایی محدودکننده برای افزایش طول عمر کار می‌کنند و چطور می‌توان آنها را به بهترین شکل در انسان اجرا کرد، تلاش کرده‌اند. اکنون، دانشمندان در آزمایشگاه جکسون (JAX) و همکارانش در مطالعه‌ای که در شماره ۹ اکتبر نشریه Nature انتشار شد، سلامتی نزدیک به هزار موش را در رژیم‌های غذایی گوناگون جستوجو کردند تا به جواب این سوال دست اشکار کنند.
این مطالعه به طوری طراحی شد که مطمعن حاصل شود که هر موش از نظر ژنتیکی نزدیک است که به محققان اجازه می‌دهد تنوع ژنتیکی جمعیت انسانی را بهتر نشان دهد. با انجام این کار، نتایج از نظر بالینی مرتبط‌تر می‌شود و این پژوهش را به یکی از با اهمیت ترین تحقیقات در رابطه پیری و طول عمر تا به امروز تبدیل می‌کند.
این مطالعه به این نتیجه رسید که دریافت کالری کمتر نسبت به رژیم فستینگ دوره‌ای، تاثییر بیشتری بر طول عمر دارد و نشان داد که رژیم‌های غذایی کم کالری، به طور کلی طول عمر موش‌ها را بدون دقت به چربی بدن یا سطح گلوکز آنها افزایش می‌دهد. با کمال شگفتی، موش‌هایی که بیشترین عمر را در رژیم‌های غذایی داشتند، موش هایی بودند که با وجود خوردن مواد غذایی کمتر، کمترین وزن را از دست دادند. حیواناتی که در این رژیم‌ها بیشترین وزن را از دست دادند، دارای انرژی کم، سیستم ایمنی و تشکیل مثلی ضعیف‌تر و عمر مختصر‌تر بودند.
«گری چرچیل»، استاد آزمایشگاه JAX که این مطالعه را رهبری می‌کرد، دراین‌باره او گفت:«مطالعه ما واقعاً به اهمیت تاب آوری اشاره می‌کند. نیرومندترین حیوانات، حتی در روبه رو با استرس و محدودیت کالری وزن خود را نگه داری می‌کنند و آن‌هایی می باشند که طویل‌ترین عمر را دارند. این چنین مشخص می کند که محدودیت کالری امکان پذیر راهی برای متعادل کردن سلامت طویل‌زمان و طول عمر باشد.»
دسته بندی مطالب