به گزارش روشنفکر
۱۳ آگوست ۱۵۹۶، «دیوید فابریسیوس»، کشیش و ستارهشناس آلمانی، ستاره «میرا» را با قدر ۳ کشف کرد.
میرا یک تپاختر می بود. متغیرهای تپاختر ستارگانی می باشند که به قدر کافی جرم دارند تا در هسته خود تحت همجوشی هلیوم قرار گیرند. این ستارگان بهعلت انبساط و انقباض کل ستاره، درحال تپش می باشند. تحول دما و تپش ستاره علتدرخشندگی آن خواهد شد.
در عرض چند هفته، درخشندگی میرا به قدر کامل افزایش یافت. در روزهای سپس درخشندگی افت یافت تا وقتی که در اکتبر همان سال از دید ناپدید شد.
میرا در سال ۱۶۰۳ توسط «یوهان بایر» بهگفتن ستارهای با قدر ۴ مشاهده، اندازهگیری و فهرستبندی شد. سپس، «یوهانس هولواردا»، ستارهشناس هلندی اهل فریزلند، درخشش و تار شدن مجدد این ستاره سرخ رنگ را در یک فاصله وقتی ۱۱ ماهه در سال ۱۶۳۸ مشاهده کرد.
درحالیکه انتظار نمیرفت نواختر مجدد ظاهر شود، این جسم درحال چشمک زدن و خاموش شدن می بود. وجود آن با روشنایی متغیرش، با نظر ارسطویی که آسمانها کامل و ثابت می باشند، در تضاد می بود.
«یوهان هولیوس» نیز آن را از سال ۱۶۵۹ تا ۱۶۸۲ مشاهده کرد و در تاثییر تاریخی خود، Prodomus Astronomiae داخل کرد. او نام آن را در سال ۱۶۶۲، به علت تغییرات عجیبش میرا گذاشت. میرا درخشانترین و معروفترین تپاختر طویل زمان در آسمان است.
دسته بندی مطالب