رصدخانه سلطنتی گرینویچ تأسیس شد_روشنفکر

۱۰ آگوست ۱۶۷۵، پادشاه بریتانیا، «چارلز دوم»، سنگ بنای رصدخانه سلطنتی گرینویچ در لندن را گذاشت.

از آنجایی که اروپایی‌ها برای کاوش در جهان و تجارت با دیگر کشورها به دریاها می‌رفتند، اطلاعات نجومی با دقت کافی برای پشتیبانی به ناوبری، نقشه‌برداری و زمان‌سنجی مورد نیاز می بود. این عوامل تبدیل تأسیس رصدخانه سلطنتی گرینویچ شد.

معماری و ساخت

«کریستوفر رن» فردی می بود که نظر کرد از قلعه گرینویچ ویران شده به‌گفتن مکان رصدخانه تازه منفعت گیری شود. این مکان دارای مزایایی می بود؛ ازجمله این که پایه‌های محکمی از قلعه قدیمی در محل خود داشت و در یک پارک سلطنتی قرار داشت. رن بر طراحی ساختمان نیز نظارت داشت.

این پروژه به‌علت شدت ساخت آن با بودجه کم قابل‌دقت می بود. در ساعت ۳:۱۴ بعدازظهر در ۱۰ آگوست ۱۶۷۵، اولین سنگ بنای رصدخانه سلطنتی گذاشته‌ شد و در کمتر از یک سال سپس (۱۰ ژوئیه ۱۶۷۶)، «جان فلمستید» به همراه دو خدمتکار خود به آنجا رفت تا رصدهای خود را به‌طور جدی اغاز کند.

در طول چهل سال سپس، فلمستید در خانه‌ای زندگی می‌کرد که بعداً نام او را به خود تعلق داد و بیشتر از ۵۰,۰۰۰ رصد ماه و ستارگان را از ساختمان مجاور آن انجام داد. «خانه فلمستید» اولین قسمت رصدخانه می بود که ساخته شد. این خانه برای ستاره‌شناس سلطنتی و پذیرایی از مهمانان درنظر گرفته‌ شده‌ می بود. خانه فلمستید سال‌ها خانه تعداد بسیاری از کودکان، خدمتکاران، آشپزها و پرستاران و این چنین ستاره‌شناسان می بود. خود خانه نیز گسترش یافت و ساختمان‌هایی به محل اضافه شد.

در سال ۱۸۱۸، رصدخانه سلطنتی به دریاسالاری منتقل شد و به‌طور قابل‌توجهی گسترش یافت. در اواخر دهه ۱۸۰۰ نزدیک به ۶۰ نفر در آن فعال بودند.

ستاره‌شناسان سلطنتی و طول جغرافیایی

جان فلمستید به زمان ۴۲ سال سمت منجم سلطنتی را بر مسئولیت داشت. در نزدیک به ۳۰۰ سالی که این رصدخانه به‌گفتن یک رصدخانه کار می‌کرد، تنها ۹ ستاره‌شناس سلطنتی دیگر در گرینویچ وجود داشت.

بین آنها، دو ستاره‌شناس اول (جان فلمستید و ادموند هالی) همه ستارگان قابل مشاهده در نیم‌کره شمالی و جنوبی را ترسیم کردند. از آنجایی که نجوم و زمان به‌طور جدایی‌ناپذیری به هم مرتبط می باشند، رصدخانه سلطنتی در گسترش ساعت‌های دقیق نیز نقش کلیدی داشت.

در دهه ۱۷۶۰، معارفه جداول «نویل مسکلین» برای یافتن‌ طول جغرافیایی در دریا با ابزارهای نجومی و زمان‌سنج «جان هریسون»، این امکان را برای ترسیم نقشه جهان با دقت علمی تازه فراهم کرد.

رصدخانه سلطنتی گرینویچ در قرن ۲۰ و بعد از آن

در قرن نوزدهم آشکار شد که رصدخانه سلطنتی باید از گرینویچ دور شود. مشکلاتی با آلودگی هوا و نور از لندن وجود داشت و خطوط قطار تازه علتایجاد ارتعاشات و تداخل با مشاهدات مغناطیسی شد.

انتقال رصدخانه یک حرکت برنامه‌ریزی شده می بود، اما با اغاز جنگ جهانی دوم به تعویق افتاد. طی جنگ نیز رصدخانه سلطنتی صدمه یک بمب را متحمل شد. سرانجام، رصدخانه در قلعه «هرستمن‌ زو» مستقر شد و در سال ۱۹۵۳، رصدخانه گرینویچ بخشی از موزه ملی دریایی شد.

خانه فلمستید در سال ۱۹۶۰ به روی عموم باز شد و ساختمان‌های دیگر نیز در سال ۱۹۶۷ به همین سرنوشت دچار شدند. بعد از اندوخته‌گذاری‌های عمده، رصدخانه سلطنتی در سال ۲۰۰۷ با گالری‌های تازه و مدرن و یک مرکز آموزشی بازگشایی شد.