به گزارش روشنفکر
اگرچه دانشمندان در مطالعات قبلی موفق شده بودند اکسیژن و هیدروژن (عناصر سازنده آب) را در مواد معدنی ماه اشکار کنند، اما این اولین بار است که آب (مولکول H2O) بهصورت مستقیم در مثالهای سنگهای ماه کشف شده است.
این سنگها توسط فضاپیمای «Chang’e 5» چین به زمین آورده شدهاند و نشان خواهند داد سنگهای قمر زمین به گمان زیادً منبع آب ماه می باشند. این کشف این چنین سرنخهای تازهای درمورد تاریخچه ماه در اختیار دانشمندان قرار میدهد.
دانشمندان برای سالها فکر میکردند که قمر زمین خشک است اما در بیست سال قبل نشانههایی غیرمستقیم از وجود آب در قمر زمین یافت شد و دانشمندان دریافت به گمان زیادً مقدار مقداری آب زیر سطح ماه مدفون است.
در سال ۲۰۰۸، محققان ادعا کردند که آب را در دانههای کریستالی آتشفشانی در مثالهای سنگ قمری جمعآوریشده توسط مأموریتهای آپولو یافتهاند. بااینحال، این مطالعه و دیگر مطالعات بعد از آن در واقع مولکول هیدروکسیل – اکسیژن و هیدروژن متصل به هم – را به جای مولکول های H2O شناسایی کرده بودند.
ماهوارههایی که به دور ماه میچرخند نیز، نشانههایی از وجود یخ آب در سطح قمر زمین شناسایی کردهاند اما هیچکدام بهصورت مستقیم به وجود آب دلالت ندارد.
اکنون محققان آکادمی علوم چین در پکن دست به تجزیهوتحلیل هزار میکرومتر خاک قمر زمین زدهاند که توسط فضاپیمای Chang’e 5 به زمین خورده شده است. آنها با منفعت گیری از پراش اشعه ایکس، یک ماده معدنی یافتند که چهار درصد آن را آب (مولکول H2O) راه اندازی داده است. آمونیاک، منیزیم و کلر از دیگر عناصر کشفشده در این نمونه بودند.
دانشمندان آکادمی علوم چین در اینباره حرف هایاند: «این شکل جدیدی از آب ذخیره شده در ماه است. ساختار شیمیایی آن بهطور قابلتوجهی همانند به کانی به نام «نووگربل نوویت» است که توسط زمین شناسان در نزدیکی یک آتشفشان روسیه در سال ۲۰۱۹ کشف شد. این ماده از گازهای داغ آتشفشانی که از نزدیک سنگ بازالت عبور میکند راه اندازی شده است و امکان پذیر فرآیند شبیهی این ماده معدنی ماه را نیز تشکیل کرده باشد. یقیناً این گمان نیز وجود دارد که گازهای حاوی آمونیاک یا کلر امکان پذیر در آتشفشانهای اولیه قمری وجود داشته است.»
درحالیکه مقدار این ماده معدنی در خاک ماه زیاد ناچیز می بود، استخراج آب از آن در قیاس با دیگر منبع های بالقوه آب در قمر زمین زیاد آسان تر می بود. اگر بتوان این ماده معدنی را در مقادیر قابلتوجهی در نزدیکی یک آتشفشان قدیمی قمری یافت، میتوان از آن بهگفتن منبع آب برای فضانوردان آینده منفعت گیری کرد.
پذیرفتهشدهترین فرضیه برای چگونگی شکلگیری قمر زمین این است که ماه حاصل برخورد زمین و سیاره فرد دیگر با ابعاد مریخ است. «سارا راسل» در موزه تاریخ طبیعی لندن میگوید: «هنگامی این اتفاق افتاد، ماه حاصل از این برخورد، باید زیاد تر مواد فرار خود همانند اکسیژن مورد نیاز برای آب را از دست داده باشد. به همین علت، تعداد بسیاری از دانشمندان فکر میکنند که ماه زیاد تر آب خود را از برخورد سیارکها پیدا کرده است. اما اگر خاک ماه بهطور گستردهای غنی از مواد فرار همانند آمونیاک و کلر باشد، همان گونه که نمونه Chang’e 5 نشان داد، میتوان نتیجه گرفت که سیارکها آب ماه را تامین نکردهاند و در عوض آب در داخل ماه در زمان تشکیل آن شکل گرفته است.»
راسل در آخر او گفت: «این تحول بزرگی در فهمیدن ما از تحول ماه است، اما ما برای اثبات این نوشته به شواهد بیشتری نیاز داریم.»
دسته بندی مطالب