۵ مسئله دلنشین در رابطه هواپیمای جاسوسی U-2 Dragon Lady_روشنفکر

هواپیمای جاسوسی U-2 که زیاد تر از آن با گفتن “بانوی اژدها” (Dragon Lady) یاد می شود، با طراحی صیقلی و توان فنی خود، یکی از نمادین ترین هواپیماها در تاریخ هوانوردی نظامی است. این هواپیمای تیزپرواز که در اغاز دهه ۱۹۵۰ در جواب به افزایش تهدیدات هسته ای و موشک های دوربرد اتمی اتحاد جماهیر شوروی در طول جنگ سرد ساخته شد، چشم انداز شناسایی و جاسوسی هوایی را تحول داد و توانایی جمع آوری اطلاعات بی نظیری را در اختیار ایالات متحده قرار داد. در این مقاله، نگاهی می اندازیم به تعدادی حقایق دلنشین در رابطه بانوی اژدهای افسانه ای.

۱- پروازهای آزمایشی سری U-2 علتافزایش مشاهده یوفوها شد

وقتی که تنها هشت ماه برای طراحی هواپیمایی با قابلیت پرواز در ارتفاع ۷۰۰۰۰ پا (۲۱۳۳۶ متر) زمان داده شد، کلارنس “کلی” جانسون، مهندس ارشد کمپانی لاکهید (عکس زیر) و تیمش در کارخانه سری Skunk Works در کالیفرنیا چیزی را تحویل دادند که اساساً یک گلایدر با موتور جت به نام CL-282 می بود که بعداً U-2 نام گرفت. از آنجایی که زمان زیاد حیاتی می بود، این طراحی به شدت توسط سازمان سیا تایید شده و تشکیل آن بلافاصله اغاز شد. سخن U در هواپیمای U-2 به معنی utility می بود که به طور عامدانه برای مبهم و گول زننده ساختن این نام برای اهداف سری اش در آن زمان انتخاب شده می بود.

واحدهای تکمیل‌شده برای آزمایش زیاد محرمانه‌ تحویل منطقه آزمایشی و آموزشی نوادا، که به منطقه ۵۱ نیز معروف است، تحویل داده شدند. به ادعای سیا، آزمایش این هواپیما در ارتفاع بالا تبدیل افزایش قابل توجهی در گزارش های دیدن یوفوها یا بشقاب پرنده ها شد. در حالی که زیاد تر پروازهای تجاری زیر ۲۰,۰۰۰ فوت (۶,۰۹۶ متر) و هواپیماهای نظامی زیر ۴۰,۰۰۰ فوت (۱۲,۱۹۲ متر) پرواز می کردند، خلبانان این هواپیماها از شیئی که زیاد بالاتر از آن ها و در ارتفاع ۶۰,۰۰۰ فوتی (۱۸,۲۸۸ متری) پرواز می کرد مات و مبهوت شده بودند، ارتفاع پروازی که در آن زمان شاهکاری غیرممکن به نظر می رسید.

تحت شرایط خاص، نور خورشید از روی بال‌های نقره‌ای آن زمان U-2 منعکس می‌شد، که علتمی‌شود آنها شکل “اشیائی آتشین” در حال پرواز بالا در بالای سر خلبان به نظر برسند. گزارش‌های بسیاری از دیدن یوفوها تبدیل عملیات «کتاب آبی» (Operation Blue Book) توسط نیروی هوایی آمریکا، که به گفتن پروژه کتاب آبی نیز شناخته می‌شود، در پایگاه نیروی هوایی رایت-پترسون، اوهایو، شد.

عملیات کتاب آبی همه گزارش‌های دیده شدن بشقاب پرنده‌ها را جمع‌آوری کرد و آن‌ها را با گزارش‌های پرواز U-2 انطباق داد. متعاقباً، بازرسان نیروی هوایی ایالات متحده این گزارش ها را به گفتن “اتفاق های طبیعی” رد می کنند و مدعی می شوند که قادر به افشای حقیقت پشت این مشاهدات نیستند. باور بر این است که U-2 (و بعداً OXCART) منبع بیشتر از نیمی از گزارش های دیده شدن بشقاب پرنده ها از اواخر دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰ بوده است.

در عکس بالای یک هواپیمای U-2C با رنگ استتاری خاکستری موسوم به «Sabre» در سال ۱۹۷۵ می بینید که با خواست دولت بریتانیا این چنین رنگ آمیزی شده می بود چون این سرزمین نگرانی هایی در رابطه هواپیماهای جاسوسی که از بریتانیا بلند می شدند داشت.

۲- مناسب برای سفرهای فضایی

خلبانان U-2 که تا لبه فضا در ارتفاعات بیشتر از ۷۰۰۰۰ فوت (۲۱۳۳۶ متر) اوج می گیرند، ملزم به پوشیدن لباس های فضایی تخصصی، که با نام لباس های سختی کامل نیز شناخته می شوند، می باشند که توسط همان شرکتی که لباس های فضانوردان ناسا را می سازد تهیه می شود تا بتوانند در محیط خشن بالای جو زنده بمانند. مدل S1034 لباس فضایی، در صورتی که سیستم سختی کابین خلبان از کار بیفتد، به گفتن یک سیستم حمایتاز زندگی شخصی عمل می کند، و برای محافظت از خلبانان در برابر اختلاف فشارزدایی، هیپوکسی (افتاکسیژن در بافت های بدن) و قرار گرفتن در معرض شرایط نزدیک به خلاء ارتفاع بالا کلیدی است.

مهندسی این لباس زیاد حیرت انگیز است، لباسی که به دقت طراحی شده است تا بین ایمنی، کارکرد و راحتی اعتدال تشکیل کند که شرایط سختی را که خلبانان U-2 با آن روبرو می باشند را برجسته می نماید. این لباس دارای یک کلاه ایمنی نزدیک تجهیزبه یک سیستم ارتباطی، نقابی که می تواند برای جلوگیری از مه گرفتگی گرم شود و یک سیستم تامین اکسیژن که جریان هوای قابل تنفس را برای خلبان ضمانت می کند، است. علاوه بر این، این لباس دارای یک قسمت خنک‌کننده است که با لوله‌ای برای گردش آب با دمای کنترل‌شده ترکیب شده و خلبان را در طول ماموریت‌های طویل راحت نگه می دارد. قیمت لباسی که خلبانان هواپیمای جاسوسی U-2 به تن می کنند نزدیک به ۲۵۰,۰۰۰ دلار است.

۳- همانند دوچرخه ای است که ۷,۲۵۷ کیلوگرم وزن دارد با بال های بزرگ

طراحی شده برای به حداقل رساندن وزن هواپیما و پرواز در ارتفاع بالاتر، پیکربندی منحصر به فرد ارابه فرود U-2 آن را از اکثر هواپیماهای معمولی نزدیک می کند. برخلاف هواپیماهای معمولی که از آرایش سه چرخه منفعت گیری می کنند، U-2 از آرایش دوچرخه با دو مجموعه چرخ در امتداد محور طولی بدنه منفعت گیری می کند.

این ساختار شامل یک ارابه فرود مهم رو به جلو است که درست در پشت کابین خلبان قرار دارد و یک ارابه فرود مهم در عقب در نزدیکی دم که به سکان متصل است تا کارکرد فرمان را در میانه مانور تاکسی فراهم کند.

هواپیمای U-2 با الهام از شخصیتی در کتاب کمیک Terry and the Pirates طراحی شده توسط میلتون کانیف در سال ۱۹۳۴ لقب «بانوی اژدها» را دریافت کرد.

برای نگه داری اعتدال در زمان برخاستن، U-2 از ابزارهای حمایتجانبی منفعت گیری می‌کند که در کلمه عامیانه به آن «pogos» یا پای فنردار می‌گویند. این چرخ‌های قابل جدا شدن به سوکت‌هایی در میانه بال متصل خواهد شد و در زمان برخاستن، روی باند رها می شوند. بعد از فرود، هنگامی که هواپیما روی نوک بال خود قرار می گیرد، این پاهای فنردار برای حرکت روی باند پرواز، مجدداً نصب می شوند. به این علت بلند شدن و فرود این هواپیمای جاسوسی زیاد متفاوت و خارق العاده است.

۴- رام کردن بانوی اژدها

U-2 به طور گسترده ای به گفتن سخت ترین هواپیما برای پرواز شناخته می شود. تسلط بر U-2 نیاز به سطحی استثنایی از تخصص، توانایی و انعطاف پذیری دارد، ویژگی هایی که گروه نخبه خلبانان (کمتر از ۱,۵۰۰ نفر) را که قادر به رام کردن “بانوی اژدها” می باشند، نزدیک می کند. عوامل بسیاری در کنترل زیاد دشوار آن نقش دارند که آن را به آزمونی واقعی برای توانایی و استقامت خلبان تبدیل می کنند.

اول این که U-2 در ارتفاعات زیاد بالا، زیاد تر بالای ۷۰,۰۰۰ فوت (۲۱,۳۳۶ متر)، جایی که هوا رقیق است و حاشیه اشتباه به حداقل می رسد، پرواز می کند. طراحی این هواپیما کارکرد در این ارتفاعات را نسبت به سهولت کنترل در برتری قرار می دهد که به ترکیبی منحصر به فرد از سیستمی با کنترل زیاد حساس و مانورپذیری کم منجر می شود. تعداد بسیاری از خلبانان اولیه U-2 پرواز با آن را به کشتی گرفتن با اژدها توصیف می کردند.

دوم این که، مرحله های برخاستن و فرود U-2 به طور اختصاصی ای چالش برانگیز است. در زمان برخاستن، بال های عظیم و قاب سبک وزن هواپیما، آن را به شدت در برابر بادهای متقابل و دیگر اختلالات جوی صدمه پذیر می کند.

فرود U-2 نیز به علت پیکربندی ارابه فرود دوچرخه مانندش، همانطور که در بالا توضیح داده شد، به همان اندازه دلهره آور است. فرود U-2 به توانایی و هماهنگی فوق العاده ای نیاز دارد، در شرایطی که خلبان باید اعتدال هواپیمای خود را روی یک ارابه فرود دو چرخه ای نگه داری کند و در عین حال شدت و ارتفاع را افت دهد و این کار را با همکاری یک ماشین تعقیب گر که خلبان فرد دیگر هدایتش را بر مسئولیت دارد انحام می دهد، همکاری که بازخورد فرود را در هر لحظه به خلبان مهم منتقل می کند. چیزی که اوضاع را بدتر می کند این است که به علت طراحی خاص هواپیما، میدان دید به شدت محدود می شود.

علاوه بر این، خلبانان باید ماموریت‌های طویل را تحمل کنند که می‌تواند بیشتر از ده ساعت طول بکشد، در شرایطی که در لباس‌های تحت سختی شبیه لباس‌هایی که فضانوردان می‌پوشند، تحت سختی و محدودیت قرار دارند. به تن داشتن این لباس به علت شرایط سخت در ارتفاع کروز الزامی است و از نظر راحتی فیزیکی، مدیریت خستگی و تاب آوری، چالش‌های بیشتری را به همراه دارد.

هواپیمای U-2 تا این مدت در سرویس است اما نیروی هوایی ایالات متحده تصمیم دارد این هواپیمای نمادین را در سال ۲۰۲۶ بازنشسته کند.

۵- خلبانان U-2 در طول پرواز چه می خورند؟

خلبانان U-2 با پروازهای ده ساعته و زیاد تر از آن، زیاد تر نیاز به خوردن و نوشیدن در طول پرواز دارند. با این حال، در این چنین ارتفاعات بالایی، انجام این کار به آن سادگی که به نظر می رسد نیست. به حرف های گروهبان دیوید لابارژ، سرپرست قسمت راه اندازی و بازیابی U-2، به خلبانان U-2 دستور داده شده است که هنگامی کلاه ایمنی آنها قفل شد، تا وقتی که به زمین بازنگشته و فرود نیامده اند، آن را باز نکنند. عدم دقت به این هشدار می تواند عواقب فاجعه باری داشته باشد.

تا وقتی که کابین خلبان تحت سختی باشد، از نظر تئوری، یک خلبان U-2 می تواند با خیال راحت کلاهخودش را برای خوردن غذا، خاراندن بینی یا نوشیدن جرعه ای آب باز کند. با این حال، گروهبان لابارژ هشدار می‌دهد که در این چنین ارتفاعاتی، در صورتی که خلبانی کلاهخودش را باز کند و سیستم سختی کابین خلبان یک دفعه از کار بیفتد یا دچار نقص شود، “خون در بدن آنها فوراً به جوش می‌آید و تبدیل مرگ آنی می‌شود.”

به این ترتیب، کلاهخود خلبانان این هواپیمای جاسوسی با یک پورت تغذیه طراحی شده است که خلبانان می توانند از طریق آن از یک بطری آب تغذیه شده با نیروی جاذبه بنوشند و از طریق لوله ای ساخته شده توسط همان افرادی که غذاهای آماده برای خوردن (MRE) می سازند، غذا بخورند. این غذا از طریق یک لوله خمیر دندان همانند از طریق درگاه تغذیه کلاهخود، تحت سختی به طور مستقیم به دهان خلبان منتقل می شود.

سرویس شام در داخل هواپیمای U-2 انتخاب های مختلفی از جمله بیف استروگانف، ترافل مک و پنیر، مرغ آلفردو، هلو، گلابی، پودینگ شکلاتی و حتی سس سیب دارچینی کافئین دار را اراعه می دهد. یک بخاری در داخل هواپیما علتمی شود که گوشت حاضر در تیوب ها گرم و خوشمزه باشد.