تنهایی ریسک سکته مغزی را تا ۵۶ درصد افزایش می‌دهد_روشنفکر

پژوهشگران دریافته‌اند که تنهایی امکان پذیر ریسک سکته مغزی در بزرگسالان ۵۰ سال به بالا را تا ۵۶ درصد افزایش دهد. این نتایج مشخص می کند که چرا تنهایی در سراسر جهان یکی از عوامل خطرناک برای سلامت عمومی است.

به گزارش گاردین، سازمان جهانی بهداشت تنهایی را یکی از نگرانی‌های مهم برای سلامت جهانی می‌داند که روی همه جنبه‌های سلامتی، تندرستی و رشد فرد تأثیر می‌گذارد. «جراح کل ایالات متحده آمریکا» هشدار داده است که تاثییر تنهایی روی مرگ‌ومیر معادل مصرف ۱۵ نخ سیگار در روز است.

پژوهش‌های قبل ربط بین تنهایی و افزایش ریسک گسترش بیماری‌های قلبی-عروقی را نشان داده بودند. اما اکنون پژوهشگران دانشگاه هاروارد تاثییر تنهایی را روی سکته مغزی بازدید کرده‌اند.

آن‌ها دریافته‌اند که بزرگسالان ۵۰ سال به بالا که از تنهایی مزمن رنج می‌برند، ۵۶ درصد زیاد تر از افرادی که به‌طور مدام تنها نبودند در معرض ریسک سکته مغزی قرار داشتند. آن‌هایی که وقتی تنها بودند، اما تنهایی آن‌ها طویل‌زمان نبوده است، ریسک سکته بالاتری نداشتند.

سکته مغزی اکنون یکی از مهم‌ترین دلایل معلولیت طویل مدت و مرگ‌ومیر در جهان است. نتایج این پژوهش مشخص می کند که چرا باید تنهایی را یکی از موضوعات دلواپس‌کننده برای سلامت عمومی درنظر گرفت. پژوهشگران نتایج مطالعه خود را در ژورنال eClinicalMedicine انتشار کرده‌اند.

ربط تنهایی با سکته مغزی

پژوهشگران از داده‌های مربوط به یک مطالعه بازنشستگی در دانشگاه میشیگان منفعت گیری کردند. بیشتر از ۱۲٬۰۰۰ نفر با سن بیشتر از ۵۰ سال درمورد تنهایی خود بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸ مورد سوال قرار گرفتند. این افراد هیچ‌گاه دچار سکته مغزی نشده بودند. چهار سال سپس، ۹٬۰۰۰ نفر از همین افراد مجدد به همان سوال‌ها جواب دادند.

پژوهشگران این افراد را به چهار گروه تقسیم کردند: «دائماً پایین» (آن‌هایی که در هر دو زمان نمره تنهایی پایینی کسب کردند)؛ «در حال خروج» (آن‌هایی که ابتدا تنهایی بالا و سپس پایین داشتند)؛ «در حال اغاز» (آن‌هایی که ابتدا تنهایی کم و سپس تنهایی بالا داشتند)؛ و «دائماً پایین» (آن‌هایی که در هر دو زمان تنهایی بسیاری داشتند).

این افراد تا سال ۲۰۱۸ تحت‌بازدید بودند. دانشمندان تاثییر عواملی همانند گوشه‌گیری اجتماعی و افسردگی را، که با تنهایی ربط دارند اما از آن جدا می باشند، از داده‌ها جدا کردند. سپس پژوهشگران دریافتند که برای افرادی که در اغاز مطالعه تنها بودند، ریسک سکته مغزی ۲۵ درصد زیاد تر می بود.

اما در آن‌هایی که در گروه «دائماً بالا» قرار داشتند، ریسک سکته مغزی ۵۶ درصد زیاد تر از افراد گروه «دائماً پایین» می بود.

پژوهشگران می‌گویند که برسی منظم تنهایی می‌تواند اشکار کند که چه افرادی به‌طور مزمن تنها می باشند و در نتیجه ریسک سکته در آن‌ها بالاتر است. مسئله مهم این است که افراد می‌توانند هنگامی که با دیگران احاطه شده‌اند حس تنهایی کنند، و باید بین تنهایی و گوشه‌گیری اجتماعی اختلاف قائل شد.