نادیده گرفته شده ترین فیلم های رزمی که باید دید_روشنفکر

لطفاً جسارت احتمالی این ادعا را ببخشید، اگر با آن موافق نیستید، اما بعضی اوقات اوقات به نظر می رسد که هنرهای رزمی به گفتن یک ژانر سینمایی به طور کلی دستکم گرفته می شود. هنگامی یک فیلم رزمی مورد تحسین قرار می گیرد، یک فیلم اکشن در خالص‌ترین و عمیق‌ترین شکل ممکن خود به نظر می‌رسد، و چه فردی است که از یک فیلم اکشن خوب خوشش نیاید؟ این ژانر به گمان زیادً چند دهه پیش دوران اوجش را پشت سر گذاشته است، با تعداد بسیاری از فیلم‌های کلاسیک رزمی که در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ انتشار شدند، تعداد بسیاری – اما نه همه – توسط صنعت سینمای هنگ کنگ.

این نوع از فیلم‌های اکشن هیچ زمان به طور کامل از بین نرفته‌اند، اما تعداد بسیاری از فیلم‌های کلاسیک دهه‌های قبل، عشق و احترامی را که با لیاقت آن می باشند دریافت نمی‌کنند. در واقع، بعضی اوقات اوقات حس می‌شود که کل این ژانر صحنه‌های اکشن بهتری نسبت به تعداد بسیاری از فیلم‌های اکشن امروزی اراعه خواهند داد، و به این باور اعتبار می بخشند که تعداد بسیاری از فیلم‌های هنرهای رزمی انچه که باید و با لیاقت است، مورد دقت قرار نگرفته اند. فیلم های رزمی زیر این نوشته را به خوبی نشان خواهند داد، همه آن ها فیلم های رزمی می باشند که از درجه بندی خوب تا عالی را شامل خواهد شد و بعضی اوقات اوقات این حس را تشکیل می کنند که به نوعی مبهم و ناشناخته باقی مانده اند، دستکم در بین افرادی که زیاد به سینمای رزمی علاقه ندارند. در واقع در ادامه این نوشته تصمیم داریم شما را با ۱۰ فیلم رزمی باکیفیت و دیدنی آشنا کنیم که انچه که باید به آن ها دقت نشده است.

۱۰- Fearless Hyena (1979)

حتی افرادی که تنها تعداد انگشت شماری از فیلم‌های ژانر رزمی را دیده‌اند، به لطف این حقیقت که جکی چان در دهه ۱۹۹۰ به یک ستاره بین‌المللی تبدیل شده می بود، به گمان زیادً به خوبی می‌دانند که این بازیگر کیست و در چه ژانری فعالیت می کند. جکی چان قبل از فیلم‌های هالیوودی پرطرفدارش، فیلم‌هایی در هنگ کنگ می‌ساخت که حتی از کیفیت بالاتری برخوردار بودند، فیلم هایی که زیاد تر سکانس های اکشن دیدنی و بدلکاری را با کمدی ترکیب می‌کردند، همانطور که در فیلمی همانند کفتار بی‌باک دیده می‌شود.

این یکی از بهترین فیلم‌های دوران اولیه وجود جکی چان در ژانر رزمی نیست، اما در کل برای هرکسی که علاقه‌مند به دیدن نهایت پتانسیل جکی چان در دوران اوج قوت فیزیکی‌اش باشد، خوب است. داستان فیلم در نهایت یک داستان نسبتاً کلیشه ای در رابطه انتقام است، و به اندازه برخی از کلاسیک های بعدی او سکانس های حیرت انگیزی ندارد… اما هم چنان به خوبی به گفتن یک فیلم کمدی رزمی خوب عمل کرده و از ابتدا تا آخر سرگرم کننده است.

۹- The Valiant Ones (1975)

کینگ هو یک کارگردان زیاد مورد احترام در بین علاقه مندان به ژانر سینمایی رزمی است و شناخته شده ترین آثارش (یعنی مسافرخانه اژدها در سال ۱۹۶۷ و لمس ذن در سال ۱۹۷۱) در بین بهترین فیلم های رزمی ساخته شده در رتبه بالایی قرار دارند. او با ۱۵ توانایی کارگردانی، پرکارترین فیلمساز سینمای هنگ کنگ نبوده است، اما فردی است که طبق معمولً آثارش قیمت کندوکاو عمیق تر را دارند؛ از جمله آثاری همانند The Valiant Ones در سال ۱۹۷۵.

این فیلم یک داستانی حماسی دارد، اگرچه زمان روایت آن تنها ۱۰۲ دقیقه است. همه داستان فیلم بر دو جنگجوی متاهل متمرکز است که با دشمنان مختلفی که تهدیدی برای چین به شمار می روال، ابتدا با هوش و سپس با شمشیر خود، مبارزه می کنند. The Valiant Ones یا شجاعان قسمت عمده ای از اکشن خود را برای سکانس های اوج فیلم نگه می دارد، به این علت امکان پذیر مدتی طول بکشد تا آنچه که به دنبالش هستید را به شما نشان دهد. با این حال، این سکانس های اکشن به قدر کافی دیدنی و خوش ساخت است که قیمت انتظار را داشته باشد.

۸-The Kid with the Golden Arm (1979)

اگر به جستوجو یک فیلم رزمی با نوشته شمشیربازی های خوب هستید و به قدر کافی خوش شانس هستید که با فیلم بچه ای با بازوی طلایی آشنا شوید، به جای درستی آمده اید. این فیلم قوی ساخته استودیوی برادران شاو (شرکتی که مسئول تامین مالی تعداد بی‌شماری فیلم‌های بزرگ رزمی هنگ کنگی است)، حول محور انتقال مقدار بسیاری طلا و شخصیت‌های مختلفی است که همه انها به دلایل شخصی متفاوت به سمت این چنین ثروتی کشیده خواهد شد.

این یک فیلم رزمی است که کمتر از ۹۰ دقیقه طول می‌کشد، و به گمان زیادً تعداد شخصیت‌های بسیاری برای این چنین زمان زمان نسبتاً کوتاهی دارد که بعضی اوقات اوقات جستوجو کردن داستان را دشوار می کند. اما تا وقتی که فرد فهمیدن کند که انسان های بسیاری به جستوجو طلا می باشند (به همان سادگی فیلم‌های اکشن/ماجراجویی)، به راحتی می‌توان اکشن قابل قبولی را دید که تماشاگر را قانع می کند آرام بنشیند، لم بدهد و فقط از شمشیر بازی ها و نبردهای تن به تنی لذت ببرد که در سراسر فیلم The Kid with the Golden Arm دیده می شود.

۷- Human Lanterns (1982)

فانوس‌های انسانی با ترکیبی از ژانر وحشت خونین و اکشن رزمی، مطمئناً ترکیب سینمایی عجیبی است، یقیناً نه فیلمی که کاملاً بی همتا و منحصربفرد باشد، با دقت به این که فیلم‌های فرد دیگر نیز وجود دارند که هنرهای رزمی را با ژانرهای غیرمنتظره دیگر ترکیب می‌کنند. اساساً، این فیلم رزمی داستان دو استاد کونگ فو را جستوجو می کند که با هم اختلاف دارند، و در همه این زمان، یک قاتل نقابدار نیز وجود دارد که دوست دارد با قربانیانش فانوس بسازد.

گفتن فیلم به خشونت هولناکی اشاره دارد، و قطعاً در فانوس‌های انسانی این خشونت شدید را خواهید داشت، اگرچه به گمان زیادً این یکی از آن فیلم های ترسناکی نیست که تعداد بسیاری از بینندگان امروزی آن را واقعاً ترسناک بدانند. فضا مقداری ترسناک است و کشتارها خونین می باشند، درحالی که فانوس های انسانی برای اضافه کردن همه اینها به صحنه های مبارزه با ترکیب خوب دلنشین دقت است. در نتیجه، زمان زیاد خوبی در زمان تماشای این فیلم رزمی خواهید داشت، و یقیناً فیلم کاملاً متفاوت و خاصی نیز هست.

۶- Crime Story (1993)

جکی چان مدتی قبل از این که هالیوود را در نوردد، در فیلم کمتر شناخته شده داستان جنایی ایفای نقش کرد که روح یک فیلم رزمی (به علاوه چند مبارزه تن به تن) را داشت و در عین حال یک تریلر جنایی سخت و ترسناک می بود. این چنین این فیلم را می توان به هر فردی که فیلم معروف داستان پلیس از جکی چان را دوست داشت پیشنهاد کرد. Crime Story امکان پذیر به خوبی آن فیلم ساخته سال ۱۹۸۵ نباشد، و امکان پذیر بعضی اوقات خود را مقداری بیشتر از حد جدی بگیرد، اما با این وجود اکشن آن در اوج قرار دارد.

داستان فیلم زیاد ساده است و سرگذشت یک افسر ماهر را جستوجو می کند که بعد از ربوده شدن تاجری که از او مراقبت می کند، ناچار می شود با مجرمان بسیاری مبارزه کند. نقطه قوت Crime Story چندان به داستان مربوط نمی شود، در عوض وقتی که صحنه های اکشن شوق انگیز و وحشیانه ای را اراعه می دهد در بهترین حالت خود قرار دارد. این چنین جکی چان بدلکاری های قابل دقت و حیرت انگیزی در این فیلم انجام می دهد و تعداد انفجارهایی که در اوج فیلم رخ می دهد را باید ببینید تا باور کنید.

۵- The Fate of Lee Khan (1973)

همانند The Valiant Ones، فیلم سرنوشت لی خان ساخته کینگ هو در اوج داستان خود در بهترین و باکیفیت ترین شرایط قرار دارد، چون همه چیز درست در انتهای داستان به یک سکانس اکشن فوق العاده ختم می شود. الفته چند درگیری تن به تن کوچکتر نیز در سراسر فیلم وجود دارد، که برای جلب دقت تماشاگر کافی است و به سرنوشت لی خان پشتیبانی می‌کند تا نسبت به فیلمی همانند The Valiant Ones حس جذابیت بیشتری داشته باشد.

زیاد تر ماجراهای فیلم در یک محیط محدود اتفاق می افتد: مسافرخانه ای مملو از مقامات عالی رتبه دولتی، جاسوسان، جنگجویان و شخصیت های گوناگون دلنشین فرد دیگر که همه انها دلایل بسیاری برای درگیری و مبارزه با هم دارند. قسمت های ابتدایی فیلم The Fate of Lee Khan به خوبی تنش را به اوج می رسانند و مطمعن حاصل می کنند که اکشن پایانی داستان بتواند حداکثر تأثیر ممکن را داشته باشد. علاوه بر این، به لطف پیچیدگی ذاتی حاضر در پیش عرصه داستان و تعلیقی که با یک مکان محدود پر از شخصیت‌ همراه است، زیاد تر سکانس های غیراکشن فیلم نیز جذابیت خاص خود را دارند.

۴- Opium and the Kung Fu Master (1984)

گفتن تریاک و استاد کونگ فو به طور طبیعی دو چیز را نشان می دهد: مواد مخدر در داستان نقش ایفا می کند و فن رزمی کونگ فو نیز به نمایش گذاشته می شود، در حالت ایده آل توسط فردی که در این چنین حوزه ای به درجه استادی رسیده است. این فیلم به گفتن یک فیلم رزمی زیاد زیاد تر از هر نوع نگاه جدی به اعتیاد، فیلمی موفق است، با پیامی قوی در ضدیت با مواد مخدر و تضادی تا حدودی شگفت با همه اکشن ها و کمدی هایی که تکه اعظم نیمه اول فیلم را به خود تعلق می دهد.

همه اینها به این معنی است که تریاک و استاد کونگ فو حال و هوا و کیفیتی متغیر در طول روایت خود دارد و اگر چه کیفیت آن گاه بالا و پایین می شود اما زیاد تر تکه های روایت آن فوق العاده است. صحنه‌های اکشن فیلم کیفیت زیاد بالایی دارند، و یک توانایی تماشای فوق العاده به طول ۸۰ دقیقه است، و دقیقاً همان چیزی را که از فیلمی ساخته استودیو برادران شاو انتظار دارید اراعه می‌کند. این فیلم تاثییر رزمی زیاد باکیفیت و اثرگذاری است و لیاقت شناخت و عشق بیشتری از جانب طرفداران ژانر رزمی است.

۳- Royal Warriors (1986)

فیلم‌های رزمی می‌توانند حتی بدون داشتن اکشن بی‌وقفه نیز عالی باشند، اما به همان اندازه، تعداد بسیاری از آن‌ها برای اکشنی بی وقفه ای که اراعه می دهند بی نقص و عالی می باشند، همان‌ طور که Royal Warriors مشخص می کند. در همان اولین پرده از این فیلم جنایی/رزمی مدرن (خب، با فضای دهه ۱۹۸۰)، به نظر می رسد که Royal Warriors همان مقدار اکشنی را دارد که برخی از فیلم های رزمی در همه طول روایت خود اراعه می دهند. این یکی از اولین فیلم های میشل یئو است، و او در اینجا نشان می دهد که چرا یکی از بهترین و همیشه سرگرم کننده ترین ستاره های فیلم های اکشن همه دوران است.

در این فیلم رزمی، شخصیت او – یک افسر پلیس مصمم – با دو افسر پلیس توانمند دیگر (یکی با بازی هیرویوکی سانادا) از لحاظ فیزیکی متحد می شود تا با گروهی از تروریست های شرور مقابله کنند. انتقام، خشونت همراه با خونریزی شگفت‌آور، تعقیب و گریز با ماشین، و مشت/لگدهای زیاد را در این فیلم خواهید دید که همه این ها سرگرم کننده می باشند.

۲- The Avenging Eagle (1978)

همانند یک فیلم رزمی که تماماً نزدیک به یک فیلم بی نقص است، عقاب انتقام جو همان چیزی است که پزشک امکان پذیر برایتان تجویز کرده باشد… دستکم اگر تشخیص داده شود که افتتماشای فیلم رزمی دارید. داستان این فیلم در رابطه دو نفر است که به طور اتفاقی با هم آشنا می شوند، پیش از این که هر دو فهمید شوند که تلاش های شبیهی برای انتقام دارند، اما هنگامی معلوم می شود یکی از آه ا همه جزئیات مربوط به قبل غم انگیز خود را با فرد دیگر در بین نگذاشته است، همه چیز پیچیده می شود.

دو قهرمان داستان بر پایه استانداردهای فیلم رزمی قانع کننده و نسبتاً پیچیده می باشند، در حالی که شرور مهم و قبیله قاتلان او کاملاً نفرت انگیز نمود می کنند. داستان فیلم واقعاً زیاد خوب است، اما این اکشن حاضر در The Avenging Eagle که کل فیلم را به سمت عظمت سوق می دهد. برای افرادی که می خواهند اغاز به کاوش در سینمای هنرهای رزمی کلاسیک کنند و کاملاً یقین نیستند که از کجا اغاز کنند، این فیلم می تواند نقطه اغاز زیاد خوبی باشد.

۱- Wing Chun (1994)

یوئن وو پینگ زیاد تر برای شراکت در طراحی صحنه‌های اکشن برای فیلم‌هایی همانند ماتریکس، بیل را بکش و ببر خیزان، اژدهای نهان شناخته می‌شود، اما او کارگردان برخی از فیلم‌های اکشن زیاد باکیفیتی نیز بوده است. یکی از بهترین‌ فیلم های او وینگ چون است که در یک سال عالی برای سینما اکران شد و به نحوه شگفت‌آوری حس می‌شود انچه که باید مورد سپاس قرار نمی‌گیرد، با دقت به این که کارگردان آن و دو بازیگر مهم اش؛ میشل یو و دانی ین، زیاد شناخته شده می باشند.

در وینگ چون مقداری کمدی، مقداری درام، و حتی مقداری داستانعاشقانه، در کنار مقدار بسیاری اکشن سرگرم کننده و مسحورکننده وجود دارد. در خلاصه داستان، شخصیت یئو چندین دفعه و چندین دفعه با راهزنان دچار می‌شود، راهزنانی که همه آنها از این که به طور مرتب توسط یک زن کتک می خورند شگفت زده می شوند. این چنین تصویری زیاد خوشایند است و داستان آن نگاهی جامع به موضوعات حوالی جنسیت و مردانگی است، بدون این که حس موعظه گری داشته باشد، و این چنین به طوری نیست که دقت مخاطب از جذابیت مهم داستان که همان اکشن آن است، دور شود. در نتیجه، وینگ چون به طور کلی یک فیلم رزمی عالی است، و برای افرادی که تا این مدت آن را ندیده‌اند، قیمت کشف کردن را دارد.