۱۲ فوریه ۱۹۴۷ بزرگ‌ترین شهاب سنگ آهنی مشاهده‌شده تا آن زمان، یک دهانه برخوردی در سیخوته-آلین، اتحاد جماهیر شوروی تشکیل کرد. تخمین زده می‌بشود ۲۳ تن از قطعات، زمان عبور آتشین از جو جان سالم به‌در برد و به زمین رسید.
شرح اتفاقات
در نزدیک به ساعت ۱۰:۳۰ صبح روز ۱۲ فوریه ۱۹۴۷، شاهدان عینی در کوه‌های سیخوته-آلین، اتحاد جماهیر شوروی، شهاب بزرگی را مشاهده کردند که درخشان‌تر از خورشید می بود. این شهاب از شمال بیرون آمد و با زاویه ۴۱ درجه فرود آمد.
درخشش شدید و صدای کرکننده سقوط تا ۳۰۰ کیلومتری در اطراف نقطه برخورد، نه‌چندان دور از لوچگورسک و تقریباً ۴۴۰ کیلومتری شمال شرقی ولادی وستوک مشاهده شد. یک مسیر از دود به طول ۳۲ کیلومتر برای چندین ساعت در آسمان باقی ماند.
هنگامی که شهاب با سرعتی در نزدیک به ۱۴ کیلومتر بر ثانیه داخل جو شد، اغاز به شکستن کرد و تکه‌ها باهم سقوط کردند. برخی قطعات خود را در عمق ۶ متری زمین دفن کردند. در ارتفاع نزدیک به ۵.۶ کیلومتری، بزرگ‌ترین توده انگارً در یک انفجار شدید به‌نام انفجار هوا شکسته شد.
در ۲۰ نوامبر ۱۹۵۷ اتحاد جماهیر شوروی تمبری به مناسبت دهمین سالگرد بارش شهاب سنگ سیخوته-آلین انتشار کرد. عکس تمبر یک نقاشی از مدودو، هنرمند شوروی که ناظر سقوط می بود، است.
او در پنجره خانه خود نشسته می بود و طرحی را اغاز می‌کرد که گلوله آتشین ظاهر شد، به این علت بلافاصله اغاز به کشیدن آنچه می‌دید کرد.
شهاب‌سنگ سیخوته-آلین
از آنجایی‌که شهاب‌سنگ در طول روز سقوط کرد، تعداد بسیاری از شاهدان عینی آن را مشاهده کردند. برسی این داده‌های رصدی به رئیس زمان کمیته شهاب سنگ آکادمی علوم اتحاد جماهیر شوروی اجازه داد تا مدار شهاب‌سنگ را قبل از برخورد با زمین تخمین بزند.
این مدار بیضی‌شکل می بود، با بیشترین فاصله آن از خورشید در کمربند سیارکی، شبیه تعداد بسیاری از اجرام کوچک دیگر که از مدار زمین عبور می‌کنند. این چنین مداری به گمان زیادً در تاثییر برخورد در کمربند سیارکی تشکیل شده است.
جرم پیش از ورود به اتمسفر این شهاب‌سنگ تقریباً ۹۰,۰۰۰ کیلوگرم تخمین زده شده است. جرم بعد از اتمسفر شهاب‌سنگ نیز نزدیک به ۲۳,۰۰۰ کیلوگرم می بود که در آن زمان عظیم‌ترین شهاب‌سنگ برخوردی به زمین محسوب می‌شد.
میدان پراکنده اطراف این شهاب‌سنگ، منطقه بیضی‌شکلی به مساحت نزدیک به ۱.۳ کیلومتر مربع را پوشانده است. برخی از قطعات نیز، دهانه‌های برخوردی تشکیل کردند که بزرگ‌ترین آنها نزدیک به ۲۶ متر عرض و ۶ متر عمق داشت.
شهاب سنگ سیخوته-آلین به‌گفتن یک شهاب‌سنگ آهنی با ساختار هشت‌وجهی درشت طبقه‌بندی می‌بشود. تقریباً ۹۳ درصد آن را آهن، ۵.۹ درصد نیکل، ۰.۴۲ درصد کبالت، ۰.۴۶ درصد فسفر و ۰.۲۸ درصد آن را گوگرد راه اندازی می‌داد.
یک نمونه بزرگ از سیخوته-آلین در مسکو به نمایش گذاشته شده است. تعداد بسیاری از مثالهای دیگر توسط آکادمی علوم روسیه نگهداری خواهد شد و مثالهای کوچک‌تر بسیاری در بازار کلکسیونرها وجود دارد.
منبع