یحیی گل محمدی در دوره حضورش در پرسپولیس نتایجی بسیار گرفت و بر روی پیش‌بینی‌ها بعد از برانکو و کال درون خط بطلان کشید.
به نقل از “روشنفکر”، این که چرا باشگاه پرسپولیس برای جانشینی گل‌محمدی زیاد سریع از گزینه‌های داخلی عبور می‌کند و مدیران باشگاه تنها به مربی خارجی رای خواهند داد برای همه اعضای اسبق این تیم و هواداران می‌تواند یک سوال و هشدار جدی باشد.
در شرایطی که سپس از برانکو و کالدرون، یحیی گل‌محمدی یک مربی داخلی موفق برای پرسپولیس می بود و دورانی درخشان در تاریخ باشگاه رقم زد اما اکنون این باشگاه هیچ رویکردی نسبت به گزینه‌های داخلی ندارد.
یکی از مدیران باشگاه پرسپولیس سپس از قطعی شدن استعفای یحیی گل‌محمدی و برنگشتنش می‌او گفت متأسفانه در بین پیشکسوتان پرسپولیس مربی‌ای که دارای شرایط سرمربیگری در مقطع جاری باشد، نداریم و دور از انتظار است برای جانشینی یحیی گزینه داخلی داشته باشیم! درحالی‌که حتی اگر افشین قطبی را گزینه خارجی حساب کنیم پرسپولیس حداقل چهار، پنج گزینه مناسب برای نیمکتش دارد.
در پرسپولیس تعداد بسیاری از پیشکسوتان سپس از وجود ناگهانی در کادر فنی تیم مهم زیاد سریع از عرصه مربیگری محو شدند یا آنهایی که خواستند پروسه مربیگری در باشگاه‌شان را به‌صورت کامل طی کنند اصلا آنقدر بالا نیامدند تا چهره شوند.
از بین تعداد بسیاری از پیشکسوتان دهه‌های گوناگون که مربی شدند تعداد بسیاری در سطح پایه باقی ماندند یا مدارس فوتبالی به نام‌شان است. ضیا عربشاهی یکی از برجسته‌ترین چهره‌های دهه ۶۰ پرسپولیس همیشه می‌گوید بیشترین مدرک مربیگری را دارد اما غیر از مقطعی وجود در تیم‌های پایه پرسپولیس مربیگری نکرده. پیشکسوتانی همانند رحیم یوسفی، مرتضی فنونی‌زاده، سعید نعیم‌آبادی، منوچهر عبدالله‌نژاد، محمود کلهر، محمد برزگر و … از ستاره‌های دهه ۶۰ و ۷۰ فقط در تیم‌های پایه باشگاه مربیگری کرده‌اند. بهزاد داداش‌زاده در فوتبال ساحلی مربیگری کرده، محمود شافعی اکنون در فوتبال ترکیه مربیگری می‌کند، اسماعیل حلالی در تیم‌های پایه و لیگ‌های پایین‌تر وجود داشته، جمشید شاه‌محمدی و مرتضی کرمانی‌مقدم همین‌طور و… اما از بین این همه چهره‌ای که در باشگاه پرسپولیس به گفتن مربی کارشان را اغاز کردند هیچ‌کدام به سطح بالایی نرسیدند که اکنون بتوان به گفتن گزینه سرمربیگری رویشان حساب کرد. اما با فاکتور گرفتن این اسامی بازهم چپ پرسپولیس از مربیان داخلی خالی نیست.
از بین این همه بازیکن نام‌دار باشگاه پرسپولیس آنهایی که مربی شدند یا در سطح پایه و مدرسه فوتبال ماندند یا به دستیاری در تیم‌های لیگ یکی و لیگ برتری اکتفا کردند چرا که نه باشگاه خودشان پشت‌شان می بود نه جریان پشت پرده‌ای وجود داشت که از آنها حمایتکرده و در قامت سرمربی در سطح اول فوتبال ایران معارفه‌شان کند. آنهایی هم که سرمربی شدند و رزومه نسبتا قابل قبولی جمع کردند از پایگاه اجتماعی مناسبی برخوردار نشدند و تنها سه چهارمربی توانستند در این کورس به نقاط قابل توجهی برسند. یقیناً همین نفرات هم کم اسم‌هایی نیستند، از علی دایی و مهدی مهدوی‌کیا تا مهدی تارتار و حتی مجتبی حسینی و حسین عبدی و وحید هاشمیان و از بیرون باشگاه حتی محمد ربیعی.
چرا نشود روی این مربیان حساب کرد؟
به نظر می‌رسد نگاه باشگاه و مدیرانش به‌خصوص طی سال‌های تازه زیاد تر به شبکه‌های اجتماعی دوخته شده و برخی مدیران به‌صورت ناخواسته از نگاه غالب در شبکه‌های اجتماعی خوراک می‌گیرند. این که حرف های می‌بشود هیچ نگاهی به مربیان داخلی نداریم و تنها جستوجو مربی خارجی هستیم ناشی از همین نگاه و راضی نگه داشتن هواداران است تا تبدیل اعتراض گسترده در آن فضا نشود، درحالی‌که سرمربی مستعفی، گل‌محمدی در کارنامه کاری در حد عالی نمایش داده است.
اگر میل باشگاه به استخدام یک مربی خارجی است، این نوشته قابل احترام است اما چرا (نوعا) بی‌قیمت کردن کار چهره‌هایی که همین اکنون هم افتخار پرسپولیس محسوب خواهد شد؟
منبع