جوزپه پیاتسی، سیارک سرس را کشف کرد

۱ ژانویه ۱۸۰۱، «جوزپه پیاتسی»، ستاره‌شناس ایتالیایی، سرس، اولین و بزرگ‌ترین سیارک منظومه شسمی را کشف کرد.

کشف سرس به‌جستوجو کشف سیاره اورانوس در سال ۱۷۸۱ توسط سر «ویلیام هرشل» انجام شد. بعدها، «یوهان اولبرز»، ستاره‌شناس آلمانی، سیاره‌های کوچک فرد دیگر را کشف کرد که جامعه نجومی آنها را سیارک نامید.

جوزپه پیاتسی، سرس را درحالی‌که در جستجوی یک ستاره می بود کشف کرد. او ابتدا معتقد می بود که یک دنباله‌دار را کشف کرده است، اما به باور خود مطمعن نداشت. تا آخر سال، او با پشتیبانی ستاره‌شناسان دیگر، شواهد کافی برای نامیدن‌ آن به‌گفتن سیاره جمع آوری کرد.

پیاتزی چطور سرس را کشف کرد؟

پیاتزی درحالی‌که روی فهرست ستاره‌های کاتالوگ خود کار می‌کرد، چیزی را که آن را یک ستاره کوچک می‌نامید، کشف کرد. او موقعیت آن را اندازه گرفت و مطابق عادتش، شب سپس مجدد آن را مشاهده کرد و فهمید شد که حرکت کرده‌ است.

او ابتدا فکر می‌کرد که خطای اندازه‌گیری رخ داده‌ است، اما در ۴ ژانویه قانع شد که این یک جرم تازه است، به گمان زیادً یک دنباله‌دار.

همان‌طوری که آن زمان مرسوم می بود، پیاتسی همان روز به مطبوعات هشدار داد. خبر کشف یک دنباله‌دار به‌زودی توسط روزنامه‌های خارجی انتشار شد. در ۲۴ ژانویه، پیاتسی با مشاهده این ستاره تازه برای مجموع ۱۴ شب، سرانجام تصمیم گرفت به دو ستاره‌شناس حرفه‌ای «یوهان الرت بوده» در برلین و «بارنابا آریانی» در میلان نامه بنویسد.

پیاتسی آماده نبوده است خود را به ماهیت ستاره تازه متعهد کند. اما در یک پاراگراف از نامه خود آشکارا اظهار داشت که فکر می‌کند جسمی که مشاهده کرده است امکان پذیر یک سیاره تازه باشد.

سیارک سرس

تقریباً ۴.۶ سال زمینی طول می‌کشد تا سرس یک دور به گرد خورشید بچرخد. سرس در ۴۱۵ میلیون کیلومتری خورشید قرار دارد و در مداری بین مریخ و مشتری به دور خورشید می‌چرخد.

در سال ۱۸۰۲، اجرام فرد دیگر نیز در همان ناحیه درحال چرخش بودند. سر ویلیام هرشل این اجرام را سیارک نامید، به این علت در سال ۱۸۰۲ سرس به‌گفتن یک سیارک شناخته شد، نه یک سیاره.

سرس تا سال ۲۰۰۶ بزرگ‌ترین سیارک شناخته شده در کمربند سیارک‌ها می بود. تا این که اتحادیه بین‌المللی نجوم دسته جدیدی از اجرام منظومه‌شمسی را به‌نام سیارات کوتوله راه اندازی داد و سرس کاملاً با این تعریف مطابقت داشت.

از آنجایی که سرس کروی است و ترکیب آن نیز مقداری متفاوت از همسایگان خود در کمربند است علتشد که ستاره‌شناسان باور داشته‌ باشند که این اجسام متفاوت از دیگر اجرام در کمربند سیارک‌ها شکل گرفته‌ است. اکنون باور بر این است که سرس ۴.۶ میلیارد سال پیش در زمان شکل‌گیری منظومه شمسی شکل گرفته‌ است.

دانشمندان بر این باورند که سرس دارای یک هسته سنگی و یک گوشته یخی است. برخی از دانشمندان نیز بر این باورند که یک لایه آب مایع در داخل خود دارد. این گمان، سرس را برای دانشمندانی که در جستجوی نشانه‌هایی از حیات فرازمینی می باشند، زیاد دلنشین می‌کند.