پژوهشگران مدعی دستیابی به دستاوردی بزرگ درزمینه درمان با هیدروژن شده‌اند. آن‌ها می‌گویند ایمپلنتی تازه بر پایه نانوتکنولوژی گسترش داده‌اند که می‌تواند به بدن هیدروژن رساند و با پیری و مشکلات آن، ازجمله بیماری‌های استخوان و آلزایمر مقابله کند.
به نقل از SCMP، گروهی از پژوهشگران به رهبری پژوهشگران دانشگاه جیائو تونگ شانگهای درمانی بر پایه هیدروژن برای مقابله با پیری ساخته‌اند که عملاً می‌تواند تغییرات مرتبط با افزایش سن را معکوس کند و جلوی بیماری‌های وابسته به پیری را بگیرد.
پژوهشگران زمان‌ها است می‌دانند که هیدروژن می‌تواند در افت شدت و معکوس‌سازی ساعت پیری سلول‌ها ایفای نقش کند. آن‌ها اکنون در مقاله‌ای که در مجله Nature Communications انتشار شده است، می‌گویند که توانسته‌اند به‌شکل ایمن تراکم بالایی از مولکول‌های هیدروژن را برای مدتی طویل به بدن برسانند تا تاثییر درمانی داشته باشد.
این دانشمندان انگارً با منفعت گیری از نانوتکنولوژی، ایمپلنتی ساخته‌اند که می‌تواند هیدروژن را ۴۰ هزار برابر مؤثرتر از دیگر راه حلها، ازجمله نوشیدن آب غنی از هیدروژن یا استنشاق گاز هیدروژن به بدن رساند. مطابق این مقاله، این ایمپلنت تازه می‌تواند تا یک هفته به‌صورت آهسته و پایدار هیدروژن آزاد کند. محققان در آزمایش‌های خود فهمید شده‌اند که درمان درازمدت با این روش توانسته است نقایص استخوانی در موش‌های پیر را ترمیم کند.
آخرین مطالب
- خرید پیپ، راهنمای جامع انتخاب پیپ در کافه آرتین
- روشنفکر – نسخه سریالی «هری پاتر» از «پسر جادوگر» خود رونمایی کرد_روشنفکر
- روشنفکر – فراخوان ساخت فیلم با نوشته «جنگ تحمیلی ۱۲ روزه»_روشنفکر
- غذاهای محلی ترکیه؛ ۳۷ مورد از غذاهای ترکیه خوشمزه و دلچسب_روشنفکر
- چگونه کوین های فوتبال به دست بیاوریم؟ | راهنمای جامع، کامل
درمان و معکوس‌سازی پیری با هیدروژن‌رسانی به بدن
هیدروژن به‌گفتن یک عامل ضدالتهابی عمل می‌کند و می‌تواند رادیکال‌های زیان اور مرتبط با پیری را حذف کند. «هه چیانجون»، محقق دانشگاه جیائو تونگ شانگهای که از نویسندگان این مقاله بوده است، می‌گوید مقصد تحقیق آن‌ها از بین بردن مشکلات استخوانی در سالمندان بوده، اما در آینده امکان پذیر برای دیگر مشکلات مرتبط با پیری همانند آلزایمر هم به‌کار گرفته بشود.
هه چیانجون می‌گوید هیدروژن می‌تواند شرایط محیطی پیری در بدن را در سطح زیاد پایین در مرحله های اولیه التهاب بازنویسی کند و تأثیری دنباله‌دار روی ترمیم‌های آتی استخوانی داشته باشد. ایمپلنتی که این دانشمندان گسترش داده‌اند، از نظر زیستی ایمن است و علاوه بر گاز هیدروژن، از موادی همانند متاسیلیکات و یون‌های کلسیم منفعت گیری می‌کند.
این ایمپلنت درواقع با پاشش نانوذرات دی‌سیلیسید کلسیم بر یک شیشه متخلخل و زیست‌فعال ساخته شده و سپس اطراف آن یک پلیمر زیست‌تخریب‌پذیر قرار گرفته است تا از تخریب ایمپلنت و رهاسازی زیاد سریع هیدروژن جلوگیری کند. این روش می‌تواند در طول ۷ تا ۹ روز به‌آرامی هیدروژن آزاد کند که زیاد بهتر از راه حلهای دیگر است.
این محققان اکنون درنظر دارند که همین روش را برای رهاسازی هیدروژن در یک بازه وقتی طویل‌تر پیاده‌سازی کنند.
منبع